Wilde dieren in Castellon

In de natuurgebieden leven in de provincie Castellon leven heel veel wilde dieren al zou je het misschien niet denken. In de beschermde natuurparken komen ze vaak ’s nachts tevoorschijn. Wees niet bang want aan de kust zijn ze vrijwel niet te vinden. De dieren laten sporen en tekenen na van hun activiteit. Een aantal wilde dieren zoals de Rode vos, Wezel, Das, Gineta zijn hieronder beschreven.

Rode vos, Vulpes vulpes,

De Rode vos is bekendste en gemakkelijkst te identificeren soor en de meest verspreide carnivoor van de wereld.

De opportunistische soort die zich kan aanpassen aan het beschikbare voedsel in elke situatie zoals vogels, ongewervelde dieren, kleine zoogdieren, zelfs aas en afval in de omgeving van de mens. De rode vos heeft de neiging om pantry’s te gebruiken, waarbij de overblijfselen van zijn prooi gedeeltelijk worden begraven om later te eten. Hoewel zijn activiteit voornamelijk ’s nachts plaatsvindt, is de rode vos overdag te zien tijdens het rondtrekken.

De rode vos kan alleen of in groepsverbanden leven. Naast zijn grote aanpassingsvermogen kan de Rode vos wel nesten van één tot zeven jongen die zich vanaf één jaar kunnen voortplanten. Om deze reden is het een overvloedige soort en een van de meest voorkomende en best verspreide zoogdieren.

Wezel, Mustela nivalis 

De Wezel is de kleinste van de Valenciaanse wilde dieren, met een totale lengte van 30 centimeter. Het lichaam is langwerpig en cilindrisch met een korte staart en poten. Zijn vacht is onmiskenbaar tweekleurig, met bruine flanken en rug met een witte onderkant.

Door het hoge metabolische niveau van deze marterachtigen worden ze niet ouder dan 2 tot 3 jaar. De biologische cyclus is vrij snel. Ze werpen tussen de 4 en de 8 jongen en zijn al na 4 maanden geslachtsrijp.

De Wezel leeft in de meest uiteenlopende omgevingen over het hele Valenciaanse grondgebied en hebben een voorliefde voor landbouwgebieden met stenen muren, sloten of watermassa’s, vaak in de buurt van bewoonde plaatsen of boerderijen. Ze komen voor aan de kust of in het natuurpark Prat de Cabanes-Torreblanca, dit is het beschermde landschap van de monding van de rivier de Mijares of Els Estanys de Almenara. 

Garduña, Martes foina

De Garduña heeft een langwerpig lichaam en een driehoekige kop, valt het witte slabbetje dat de keel en borst bedekt op in zijn kastanjebruine vacht. Een polygaam en solitair dier. Ze planten zich tussen Juni en Augustus voort en werpen 2 tot 4 jongen die na 15 maanden geslachtsrijp zijn.

Het is een generalistische en alleseter die vooral ’s nachts gaat jagen over stenen muren, in bomen klimmen, door gaten en spleten binnen te dringen. Overdag verlaten ze nauwelijks hun schuilplaats.

Het voedsel van de Garduña bestaat uit wat er beschikbaar is van fruikt ot kleine zoogdieren. Ze komen voor in berachtige en bosgebieden in Castellon. Denk aan de Desierto de las Palmas, Sierra de Espadán tot de Tinença de Benifassà.

 

Das, Meles

De Das is een grote marterachtige met een onmiskenbare fysionomie die wordt bepaald door zijn grotklimmende gewoonten, waarvoor hij een gespierde, mobiele en enigszins opwaartse snuit en lange klauwen op zijn poten gebruikt. Kenmerkend is ook de zwart-wit gestreepte vacht van het gezicht.

De Das werpt ongeveer 3 welpen en de jongen zijn geslachtsrijp tussen de 12 en 15 maanden oud. De das bereikt een leeftijd tussen de 12 en 15 jaar. Met een scherp reukvermogen kunnen ze naar voedsel te zoeken of gevaren te detecteren. Ze wonen in ruimtes met tunnels van maar liefst 3 tot 6 uitgangen. Hun voedsel bestaat uit schimmels, geleedpotigen en fruit.

De Das komt voor in de meeste berg- en bosgebieden van Castellon. Van Peñagolosa tot de kust in de Desierto de las Palmas en de Sierra de Irta. Hun hoogste dichtheden lijken voor te komen in landschappen met afwisselende bossen en weilanden.

Gineta, Genetta Genetta

De Gineta is de enige vertegenwoordiger van de familie Viverridae in Europa, van Afrikaanse oorsprong. Men denk dat de Gineta rond de 8e eeuw op het Iberisch schiereiland te zijn geïntroduceerd door de Arabieren. Als huisdier gebruikt omdat het zo’n goede muizenvanger is.

De Genet is een middelgrote carnivoor, met een katachtig uiterlijk en een lange, pluimstaart, soms net zo lang als de rest van het lichaam, die hij tijdens het jagen horizontaal houdt en borstelt in momenten van gevaar. Het gevlekte patroon van zijn vacht zorgt ervoor dat hij perfect opgaat in het struikgewas, en zijn levendige ogen hebben een geweldig binoculair zicht.

Dit nachtdier eet voornamelijk knaagdieren en is voor de jacht hierin een specialist te noemen. Afhankelijk van de hoeveelheid voedsel lust de Genet ook graag eieren, kippen, jonge konijnen, reptielen, fruit. Ze werpen vaak 2 tot 3 jongen en bereiken een leeftijd tussen de 8 en de 10 jaar.

De Genet kan gezien worden op het hele grondgebied van de provincie Castellon.Van de Desierto de las Palmas en de Sierras de Irta en Espadán, tot Peñagolosa en Tinença de Benifassà, behalve in de koudste gebieden van L’Alt Maestrat en Els Ports .

Europese wilde kat,  Felis silvestris 

De Europese wilde kat is een grote en robuuste soort, met grijsbruine tinten en zwarte strepen op hoofd en nek. Kenmerkend is een duidelijke wervelstreep die loopt van de schouderbladen tot voor de basis van de staart, bekroond door een ronde zwarte kwast, met 2-3 goed gemarkeerde ringen. Het is een nachtdier die dan ook ’s nachts jaagt.

Met een slecht reukvermogen heeft hun gehoor echter een groot vermogen om de hoogfrequente geluiden op te vangen die worden uitgezonden door knaagdieren, de favoriete prooi, samen met konijnen. Maar ze eten ook vogels, reptielen of insecteneters. Ze werpen tussen de 2 en 4 jongen en kunnen een leeftijd bereiken tussen de 6 en de 12 jaar.

De aanwezigheid van de wilde kat is gezien op verschillende bergachtige locaties in het binnenland (Peñagolosa, Tinença de Benifassa,) en zelfs in de buurt van de kust, in de Sierra de Irta.

Palearctische otter, Lutra

De otter is de grootste vleeseter van Valencia, met een lengte die kan oplopen tot 120 centimeter en een gewicht tot 8 kilo. Zijn uiterlijk duidt op zijn aanpassing aan de watergewoonten en is onmiskenbaar vanwege zijn lange lichaam en staart en korte poten. De otter jaagt ’s nachts behalve als ze jongen hebben.

De otter leeft voornamelijk in het water, soms in rivierdelen die in de zomer droog kunnen blijven, maar die poelen in de rivierbedding in stand houden. Het water moet wel schoon zijn, een goede dekking van de kustlijn en vooral een hoge beschikbaarheid van voedsel hebben: in het water levende gewervelde en ongewervelde dieren en vissen, met name barbelen.

Ze volgen de waterstromingen en afgewisseld over land en kunnen in één nacht tot 16 kilometer afleggen.

De otter krijgt tussen de 1 en de 3 jongen en de levensduur is maar 5 jaar. Ze komen voor in het stroomgebied van de Bergantes en sporadisch in de stroomgebieden van de rivieren Sénia, Cérvol, Mijares en Palancia

Bunzing, Mustela putorius 

Middelgrote marterachtige, met een langwerpig lichaam dat kromt bij het bewegen en een afgeplatte kop. Kenmerkend is het licht-donkere ontwerp van de vacht op zijn kop, waarbij de snuit en de rand van de oren wit zijn en een soort masker vormen. Ze jagen voornamelijk ’s nachts op konijnen, waterratten en amfibieën.

Dit diersoort kan worden verward met de fret ( Mustela furo ), een gedomesticeerde soort met lichtere tinten, die soms in het veld te vinden is en verlaten door de eigenaren.

Hoewel hij niet erg wendbaar is, is hij wel in staat om op dieren te jagen die aanzienlijk groter zijn. Ze werpen 5 tot 10 jongen en worden ongeveer zeven jaar.

In Castellón zijn zijn ze alleen gezien in de Sierra de Espadán, nabij in Chovar en Algimia de Almonacid. In latere studies uitgevoerd door ze levend te vangen. In de gebieden waar de soort werd gezien is echter geen exemplaar gevangen. Omdat er niet veel van zijn is het een bedreigd diersoort.

Amerikaanse nerts, Neovison vison 

De Amerikaanse nerts is een middelgroot zoogdier met een lang lichaam en kleine poten, met donkere, bruine of bijna zwarte vacht. Semi-aquatische soorten, leven in stroomgebieden en vochtige gebieden met een overvloedige vegetatie aan de oevers. Zijn voedsel bestaat uit allerlei kleine gewervelde dieren (vissen, amfibieën, reptielen, vogels en zoogdieren) en ongewervelde dieren (insecten, schaaldieren). De vrouwtjes zijn solitair en territoriaal en werpen in het voorjaar vier tot zes jongen.

Nertsen fokkerijen

In Spanje werden eind jaren vijftig de eerste nertsenfokkerijen opgericht in Galicië, en de eerste ontsnapte exemplaren werden al in de jaren zestig ontdekt.

In de Valenciaanse Gemeenschap werden de eerste exemplaren in vrijheid, afkomstig van ontsnappingen van kleine fokkerijen in het gebied waargenomen. In de Sierra de Espadán aan het einde van de jaren ’80 en in de jaren ’90 waren populaties al zichtbaar in het wild in de stroming van de Mijares en Palancia, afkomstig van een massale ontsnapping uit de fokkerij in Sarrión (Teruel) en Viver. 

Bovendien werd de nertsenboerderij van Viver in 2007 overvallen, waarbij opzettelijk duizenden exemplaren werden vrijgelaten. Sindsdien is de soort uitgebreid in het stroomgebied van de Mijares en Palancia en springt van hieruit naar de provincie Valencia.

De Amerikaanse nerts lijkt niet te concurreren met de otter, maar vormt een bedreiging voor andere soorten. Zoals bijvoorbeeld de zeldzame inheemse rivierkreeft ( Austrapotamobius pallipes ), de bunzing, en voor kolonies watervogels, als hij zich uitbreidt naar de vochtige kustgebieden .